یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست

 دلتنگی ها

گاه از جنس اشک اند و

گاه از جنس بغض

گاه سکوت می شوند و

خاموش می مانند ...

گاه هق هق می شوند و

می بارند ...

دلتنگی من برای تو اما

جنس غریبی دارد